Alles wat je wilt weten over honing
Honing is enorm populair. Maar, dachten Klepper & Klepper bij zichzelf ergens in de herfst van 2017, waarom bestaat er geen echt lekkere honingdrop? Omdat, zo ontdekten ze na gedegen onderzoek, de meeste honingdrop amper honing bevat.
Klepper & Klepper besloten toen maar dat zij het moesten doen: écht lekkere honingdrop maken. Hoe? Door de beste honing van Nederland te gebruiken. Waar ze die vonden? Dat vertellen we zo. Eerst maar wat even over honing in het algemeen vertellen.
De mens eet al honing voor dat de mens bestond
Er vliegen al langer bijen op de aarde rond dan dat er mensen lopen. Dus ook honing bestaat al langer dan de mensheid. Ervan uitgaande dat de mens afstamt van de aap, mogen we er van uit gaan dat ook de allereerste mensen al honing aten. Er is namelijk al heel vaak waargenomen hoe bijvoorbeeld chimpansees bijenkorven plunderden om met een stokje honing te pakken. Onze verre voorouders waren ongetwijfeld bekend met dit trucje. Door honing te eten behagen we de oermens in onszelf.
Honing in de prehistorie
We weten dat de prehistorische mens op zoek ging naar bijennesten om ze van hun honing te beroven. Misschien deden ze dat wel met behulp van een honingvogeltje. Bepaalde stammen in Zuid-Amerika doen het nog steeds zo.
In 1924 werd er nabij Valencia een grottekening ontdekt waarop je een honingjager een bijennest rooft. Terwijl ze (aan de boezem te zien, lijkt het een vrouw) het nest leeghaalt, zwermen er bijen rondom haar. De rotstekening dateert van ongeveer 6000 jaar voor Christus.
Van boomstammen maakten ze kloskorven
De honingjagers ontdekten dat de ruimtes die een bijenvolk in bezit namen altijd ongeveer even groot waren. Vanaf een bepaald moment gingen de ze zelf een boomstam uithollen om er bijenvolken in te houden. Dit wordt bijenklos of kloskorf genoemd. En zo ontstonden de eerste imkers. De kloskorven werden vaak van fraaie versieringen voorzien. De vroegste kloskorven die gevonden zijn (of waar delen van gevonden zijn) dater van 3380 voor Christus.
De oudste honingresten ter wereld
De oudste honingresten ooit zijn gevonden in keramische potten nabij Tbilsi in Georgië. De resten zijn ongeveer 5.500 jaar oud. Dat is meer dan 2000 jaar ouder dan de honingresten die in het graf van Toetanchamon waren gevonden en die voorheen als de oudste honingresten ter wereld bekend stonden.
Voor trouwe lezers van deze site, is Toetanchamon geen onbekende. Hij is ook degene bij wie de oudste zoethoutworteloverblijfselen gevonden zijn.
De oude Georgiërs gaven net als de oude Egyptenaren honing mee aan hun overledenen, om de overtocht naar het schimmenrijk mee te kunnen betalen.
Honing als wondermiddeltje
Overigens geloofden de Egyptenaren dat je met honing zo ongeveer elke ziekte kon genezen. Ze gebruikten het om ontstekingen en brandwonden te verhelpen, maar ook om boze geesten op afstand te houden.
Ook in het oude Griekenland werd honing gezien als medicijn. Niemand minder dan Hippocrates (de oervader van de medicijnenleer, naamgever van de bekende Eed van Hippocrates die elke leerling arts nog steeds dient te onderschrijven) benadrukte voedingswaarden en de geneeskundige krachten van honing. Het goedje had sowieso een heilige status in het land van Homerus e. Nectar stond bekend als godendrank. De Grieken associeerden honing met welsprekendheid. Volgens de overlevering waren Achilles en Pythagoras met honing opgevoed.
Wat is honing eigenlijk?
Honing is de zoete, stroperige vloeistof die honingbijen maken van de nectar van bloemen. Hoe de bijen van nectar honing maken, is vrij omslachtig. Maar ja, soms moet je nu eenmaal een hoop moeite doen om tot iets lekkers te komen.
De zogenaamde haalsterbijen vliegen van bloem tot bloem om nectar op te zuigen. Een deel van de nectar dient als voeding voor henzelf, een ander deel slaan ze op in een tweede maag, de zogenaamde honingmaag. Als die tweede maag vol is, gaan ze terug naar de korf.
In de korf halen ze de honing uit de honingmaag en geven ze het door aan een volgende bij. En die geeft het weer door aan een volgende bij. En zo gaat dat even door. De honing gaat dus van mond tot mond en komt zo in verschillende magen terecht. Uiteindelijk belandt de honing in een honingraat.
De imker kan aan de slag
Als de honing klaar is wordt hij door de bijen in de raat afgedekt met zogenaamde wasdekseltjes. Dit is het moment dat de imker honing kan oogsten.
Bij het oogsten van de honing is de nodige zorgvuldigheid geboden. De bijen maken de honing immers voor zichzelf. Een bijenvolk dat uit een bijtje of 50 bestaat, produceert 150 tot 300 kilo per jaar. Ongeveer 90% daarvan hebben ze zelf nodig. Het overschot, meestal zo’n 20 tot 30 kilo, wordt door de imker uit de bijenkast gehaald.
Op zoek naar de beste honing van Nederland
Zoals er in De Beste Zoute Drop Ooit het beste zout ter wereld zit, en in De Beste Laurier Drop Ooit de beste laurier, zo verdiende De Beste Honing Drop Ooit de beste honing van de wereld, vonden Klepper & Klepper. Die vonden ze uiteindelijk in de Biesbosch. Bij een imkers die de honing oogsten met respect voor de bijen en de daar aanwezige bloemen en planten. De verwerking van de honing vindt plaats bij een relatief lage temperatuur (hooguit 40 graden Celcius) en duurt enkele weken. Hierdoor blijft de honing zo puur mogelijk en behoudt het natuurlijke bestanddelen zoals voedzame stuifmeelkorrels.
Dit is De Beste Honing Drop Ooit (en wij zijn niet de enigen die dat vinden)
Kortom, dit was de honing die Klepper & Klepper zochten. Dit was de honing die in De Beste Drop Ooit moest komen. Na veel experimenteren bestaat het uiteindelijke recept voor maar liefst 12% uit deze honing. Vandaar de volle honingsmaak. Je proeft hier geen aroma, je proeft hier echt honing. Dat proefde ook culinair journalist Felix Wilbrink van De Telegraaf, die noteerde dit:
‘Als er iets is wat ik haat, is het honingdrop. En wat blijkt? Het kan wel lekker zijn! Met twaalf procent honing uit De Biesbosch. En dat terwijl er in andere honingdrop maximaal twee procent zit.’
Hoort u het ook van een ander. De Beste Drop Ooit- Honing mét 12% honing uit de Biesbosch!
